In de verte zie ik haar al staan; een grote vrouw, brede schouders, in sportkleding, blauw jack met logo, speurend om zich heen kijkend, naar haar onbekende trainster, haar coach voor deze ochtend. Het is koud vandaag, er staat een te gure oostenwind om de dijk op te gaan. Daarom gaan we het park in, meer beschut tussen de kale bomen en de lichte glooiingen. Ik overdenk nog even of dat verstandig is met haar, hoe zal ze op de onverwachte wandelaars en hun loslopende honden reageren? Onze ogen kruisen elkaar en met een wat gespannen glimlach steekt ze een vastberaden hand uit. “Sam” zegt ze. Haar bruine ogen zijn onrustig, ze is een kop groter dan ik, haar stress en zenuwen zijn voelbaar. “Hoi Sam”, zeg ik, haar in de ogen kijkend, “ik ben Karen en ik ga jou vandaag anderhalf uur meenemen door ons stadspark. Wij gaan in die anderhalf uur af en toe stilstaan, soms hardlopen, vaak samen praten, soms ook stil zijn. Samen gaan jij en ik in deze tocht op zoek naar jou. Veiligheid staat bij mij voorop en die veiligheid die kan jij alleen zelf aanvoelen, dus is het aan jou om aan te geven tot waar jij die veiligheid voelt.” Sam kijkt me aan, legt zwaar ademend haar hand op haar borst en zegt dat ze het er nu al moeilijk mee heeft om rustig te blijven. Haar geruststellend starten we wandelend en wij nemen het pad het park in.
Tien dagen geleden kreeg ik via Mindful Run Nederland een mailtje binnen met de mededeling dat ene Sam, uit een naburig gelegen dorp, contact met mij op ging nemen voor een 1-op-1-coaching van anderhalf uur. Verder geen informatie. Ik belde de volgende dag en kreeg Sam aan de lijn. Een jonge vrouwenstem vertelde mij dat zij in het leger werkt en dat zij oorlogsveteraan is. Zij heeft een trauma opgelopen waardoor zij niet meer alleen durft hard te lopen. “Alleen als ik met mijn zusje ben, dan lukt het me mij zo op haar te focussen, dat ik mijn angst even los kan laten. Als ik dan wat dagen later weer alleen moet gaan lopen, schiet ik al in de stress bij het idee.” Sam probeert 1 à 2 keer per week hard te lopen, kon voorheen gemakkelijk 10 kilometer sjouwen op wilskracht, maar zelfs dat lukt haar niet meer. Ik maak een afspraak met Sam voor de volgende week. Dan maar zo snel mogelijk samen starten, in de ultieme hoop haar wat stress te ontnemen en wat op adem te kunnen laten komen…
Als een waakhond, nee als een blindengeleidehond waak ik over Sam. Gedurende anderhalf uur “screen” ik alle signalen die zij afgeeft. Haar verkrampte als van stress hoog opgetrokken schouders, haar ogen die vooral in het eerste half uur om haar heen schieten… Elk geringst geluidje wordt door haar waargenomen en krijgt alle aandacht. Een grote mooie vrouw helemaal verkrampt en klein van stress en…angst? Wat nog meer…? Ik vraag haar geen één keer wat ze meegemaakt heeft, waar ze bang voor is. Ik ga er vanuit dat alle mensen binnen het leger voldoende begeleiding krijgen van knappe professionals met ervaring in het verwerken van oorlogstrauma’s. Ik leg haar hardlooptechnieken uit en laat haar deze doen, en prompt staat ze stil als ik haar zeg mooi rechtop te lopen als een trotse vrouw..”Nee, dat kan ik niet”, zei ze stellig, en verder met haar ogen naar de grond gericht, “..want dat ben ik niet en kan ik niet zijn.” Één van de vele momenten waarop ik onmiddellijk mijn verhaal naar haar situatie aanpas. Onderweg blijf ik alert op haar signalen, haar ogen en haar ademhaling en naar mate de tijd verstrijkt wordt ze rustiger. Na ongeveer drie
kwartier en aan de andere kant van het park aangekomen vraag ik Sam stil te blijven staan en een plek en een richting te kiezen waar ze even stil wil blijven staan. Ze kiest de richting naar de stad waar, als prachtig toeval, in de verte het carillon begint te spelen. Het park links en achter haar en rechts het water van de stadsgracht met luid kwakende eenden, afgezoomd door de Waaldijk.
Ik laat haar weten dat ik schuin achter haar sta en zorg dat ik nog net haar gezicht kan zien. Haar handen ontspannen langs haar lichaam, haar voeten iets uit elkaar en met de zon schuin van links op haar gezicht, durft ze haar ogen te sluiten. Ik zie dat de rust over haar heen glijdt en het lijkt alsof ze de geluiden om haar heen los kan laten. Ik zeg nog een paar woorden en besluit haar deze rust te laten inademen.
Het is een hele andere vrouw dan die ik een klein uur geleden aantrof. Ze lijkt moe maar helemaal ontspannen nu. Na ongeveer een minuut, op mijn teken, opent ze haar ogen en knippert een paar keer tegen het felle licht. Ik vraag of ze het koud heeft gekregen tijdens het stilstaan. “Nee, totaal niet”, zegt Sam met een glimlach,” het voelde zo goed; ik had het gevoel alsof ik achterover tegen jou aanleunde en dat voelde goed.”
Een groter compliment had zij mij op dat moment niet kunnen geven en dat zeg ik dan ook. We pakken het hardlopen weer op en gaan rustig terug richting de andere kant van het park waar we gestart waren. Aan het eind van de anderhalf uur sta ik oog in oog met een grote vrouw met tranen in haar ogen en een brede glimlach.
We zijn wat meer dan anderhalf uur verder; na de cooling-down en een laatste moment van mindfulness, bedankt Sam mij huilend voor het gevoel dat ze nu heeft en dat ze vooral het laatste uur heeft gehad. Dat gevoel van veiligheid en van rust, dat had ze al heel lang niet meer gevoeld.
Sam gaat naar huis met een aandenken dat ze zelf in het park heeft opgeraapt wat haar ook bij haar thuis dit moment van veiligheid mag geven. Wij spreken af dat wij elkaar bij onze volgende ontmoeting in de ogen zullen aankijken en dan zullen weten dat dit vandaag veilig is geweest voor haar.
Karen de Bondt
hardlooptrainer/-coach bij CHiLLrunning.nl
Zaltbommel, 07 februari 2017
Dit is een waar gebeurd verhaald van vandaag. Alleen zijn de namen van de mensen die met Karen meeliepen veranderd. Karen de Bondt geeft hardlooptrainingen en -cursussen. Zij schrijft over haar ervaringen met de mensen, de ontmoetingen, de momenten met hen, het zijn haar verhalen al blijven de mensen met wie zij de ervaring gedeeld heeft anoniem, tenzij anders aangegeven door de hardlopers zelf..
Een individuele training noemen wij CHiLLrunning Prime-Time, mogelijkheden en lees meer hierover KLIK HIER