Jeetje waar begin ik aan. Ga ik dit echt doen? Een hele marathon? Gaat dat wel lukken? Gaat mijn lijf dat wel trekken Achteraf denk ik, tuurlijk wist ik dat ik het ging doen en ging afmaken, maar zo zeker was ik er niet van. Het verhaal van Annemiek Smaal – ChilLrunner
De aanloop
De weg er naartoe vond ik niet zo vanzelfsprekend. Half 2016 , nadat ik zo’n twee maanden zelf had aangeklooid met hardlopen, ben ik onder begeleiding van Karen en Pieter gaan hardlopen bij Chillrunning. Eerst nog met niet al teveel vertrouwen in mijn eigen hardloopskills. Beetje bij beetje heb ik het hardlopen met hun ondersteuning verder op- en uitgebouwd. Doel was vooral meer energie krijgen en gezellig samen sporten.
Op een gegeven moment stelde Pieter voor met een hardloopmaatje mee te doen aan de Midzomernacht halve marathon (MZNHM). Mijn eerste 11 kilometer. En ik vond het een afstand. Een jaar later (2018) heb ik voor het eerst een halve marathon gelopen. Harstikke blij dat het me was gelukt en ook nog helemaal op neusademhaling. Ik kon me er toen absoluut niets bij voorstellen dat een hele marathon een optie zou zijn, maar toch was ik ook wel nieuwsgierig of ik mijn grenzen kon verleggen. Tja en als ik dat thuis roep, gaat Hendrik-Jan (mijn man) meteen googlen welke leuke marathons er zijn… En dat zijn er veel… Toch was ik er nog niet van overtuigd dat het erin zat. Wedstrijdjes lopen is sowieso niet zo mijn ding, maar een doel voor mezelf hebben met hardlopen, vond ik toch eigenlijk fijner dan ik dacht.
Pieter raadde me aan eerst een aantal halve marathons te lopen, zodat mijn lijf meer zou wennen aan grotere afstanden en de kans op blessures kleiner was. Nadat ik begin 2019 de halve van Egmond had gelopen, daarna een halve Two Rivers en nog een keer de MZNHM, bleef het toch een beetje kriebelen en was ik benieuwd of een hele marathon erin zou zitten. Ook na de zomervakantie hield dit gevoel aan. Karen zei al een keer: ‘als je er een gaat lopen, kies dan een leuke’. Dus werd er na het avondeten weer een keer gegoogled. Dit keer naar Marathons in Europa en ik moest nog voldoende weken hebben om te trainen. We kwamen uit de op de Maratona di Pisa (Italië), een niet al te groot event en vooral een vlak parcours. En dat is zeker fijn. Want 42,195 km is toch echt wel een stukje… We hadden nog 15 weken om ons voor te bereiden. Want ik ging natuurlijk niet alleen. Hendrik-Jan deed ook mee!
Ik moest dus nog wel even aan de bak. Trainingen variërend van zo’n 9 tot 35 km, 4x per week. Soms samen met Hendrik-Jan, vaak alleen en soms met onze dochter Bibi (9 jaar). Deze bikkel heeft namelijk rondjes van 28 km meegefietst. Op die manier waren de wisselduurloopjes veel leuker. Ook de support vanuit onze Chillrunningsgroep was echt super. Kaartjes, filmpjes, M&M’s (want voeding is ook belangrijk), appjes, overal werd aan gedacht. En dan wordt het toch wel spannend, want ik moest die marathon nog wel gaan uitlopen. Mijn allereerste marathon.
Zondag 15 december 2019
6.30 uur Ruim voor de wekker wakker. Of eigenlijk helemaal niet zo heel diep en veel geslapen. Heel gespannen, nee eigenlijk meer een gezonde spanning. Ik had tijdens het trainen geen grote blessures, had heel wat trainingskilometers gemaakt en was er eigenlijk wel klaar voor. Ontbijten en dan in hardloopoutfit en extra trui richting de start. Het hotel was ongeveer een kilometer van de toren van Pisa en dus van de start verwijderd. Perfect om een beetje in te lopen. De adrenaline neemt toe.
8.30-9.00 uur Nog even inlopen, tas afgeven, foto’s maken bij de toren en dan echt naar de start. En dan vraag je je af. Waarom ben ik er ook alweer aan begonnen… Vier uur hardlopen is lang… Hopelijk werkt mijn lijf mee. Wat duurt wachten dan lang… En dan eindelijk om 9 uur mogen we. De onrust zakt vrij snel en we kunnen in een rustig marathontempo (5.30-5.45 min/km) bij een pacegroep aansluiten. Super om samen te lopen! Hopend dat Hendrik-Jan, de hele marathon ging lopen en niet bij 11 km zou kiezen voor een halve. Hij had immers heel wat minder trainingskilometers gemaakt en liep vooral voor mij mee.
Van enkele andere lopers het advies gekregen elke 5 km te vieren. Dat maakt het overzichtelijk en behapbaar. Dat heeft me dan ook zeker geholpen. Niet veel gepraat en dus voornamelijk gelopen op neusademhaling. Vooral veel genoten van de omgeving en het samen lopen. Want wat was het tof om dit samen te kunnen doen.
10 km De eerste 10 km zitten erop. Gaat eigenlijk best lekker. We lopen stabiel mee met de pacers. Iedere vijf km is er een drankpost met fruit (vaak banaantjes) en regelmatig sponzen. En ook onderweg bieden de pacers drinken aan. We komen dan ook niks tekort. Even checken hoe Hendrik-Jan gaat. Hij heeft het zwaarder dan ik, maar is ook warmer gekleed. Maar goed, hij geeft aan dat alles verder wel ok is. Het weer is prima. Het is droog en het waait bijna niet. Ik loop dan ook in korte broek en een Chillshirtje. Bij het splitsing halve en hele marathon loopt hij nog steeds met me mee. Eigenlijk zitten we gewoon lekker in de flow en was ik me pas bewust van het keuzemoment nadat we deze gepasseerd waren. Fijn, hij gaat ook voor de hele! Inmiddels zijn we de stad wel uit en lopen we langs velden richting de kust. Prachtige omgeving!
25 km We zijn over de helft heen. We hebben het hele stuk samen kunnen lopen. Super! Langzaamaan zakt Hendrik-Jan iets af. Gevraagd wat te doen. Hij geeft aan dat zijn hartslag teveel omhoog gaat en dat hij meer moet afzakken om deze lager te krijgen. Maar ook dat ik vooral met de pacers door moet lopen en mijn eigen ding moet doen. Blij dat we zo lang samen hebben kunnen lopen, hebben we elkaar succes gewenst en ben ik bij de pacers gebleven. Prachtig stuk langs de kust te gaan.
35 km Tot nu toe stabiel gelopen. Lekker op neusademhaling en lol gehad met de pacers. Ze spreken amper Engels, maar de sfeer is top. Mijn hartslag kruipt inmiddels iets omhoog bij dezelfde snelheid. Ik twijfel erg of ik moet afzakken, 7 km is nog best ver, zeker als je er al 35 in je benen hebt. Ik wil het parcours graag vlak uitlopen, maar ja dan wel “Chill”. Ik kies er dan ook voor om toch iets af te zakken. Een pacer probeert me nog wel te laten aanhaken, maar ik blijf toch bij mijn besluit om op een iets lagere hartslag verder te lopen. Dat is voor vijf kilometer nogal pittig, maar gelukkig ben ik de man met de hamer niet tegengekomen.
40-42 km De laatste twee kilometer ben ik gedragen door mijn omgeving. Zodra je het stadje weer inloopt, word je letterlijk door iedereen aangemoedigd. Dat geeft zo’n geweldig gevoel. Je weet dat je de wedstrijd gaat uitlopen. Dat geeft heel veel extra energie. De laatste kilometer zet je dan ook nog even aan. Niet dat dat het verschil nog maakt, maar het voelt wel goed. Eindtijd 4 uur 3 minuten en 30 seconden, 42,3 km. Super tof! De pacers hebben nog even op me gewacht en me binnengehaald. Wat een ervaring. Echt super! Daarna meteen gekeken waar Hendrik-Jan was. Hij zat een paar kilometer achter mij. Eerst gebeld met Karen en Pieter en de Chillrunninggroep geappt. Even gewacht en ook Hendrik-Jan is gefinisht! Super trots. Wat een bikkel! En nu een volgende doel bepalen!